You are here: Home > Zuid-Afrika > En weer geen luipaard

En weer geen luipaard

Terwijl we zitten te wachten op onze vlucht naar Nairobi en aansluitend naar Amsterdam, gaat dit laatste verslag het World Wide Web op. Het is maar een heel kort berichtje dit keer.

 Ons vorige verslag eindigde met de stadswandeling door Maputo. Maputo is een miljoenenstad, waar ik aanvankelijk best een beetje tegenop zag om met ons Mannetje door heen te crossen. Gelukkig was het zondagmorgen en dat scheelde een slok op een borrel, zo niet twee. Wat ook heel erg hielp, was het feit dat het een stad is aangelegd door de Portugese kolonialen en daardoor een mooi rechthoekig stratenplan kent. Behoudens vele stoplichten konden we zonder verder oponthoud de stad verlaten en naar de grens met Zuid-Afrika rijden. De formaliteiten waren ook in een zucht en een scheet geregeld, zodat we al rond het middaguur de grens overstaken.

Het verschil tussen Zuid-Afrika en de rest van Afrika is meteen weer goed merkbaar onder andere door de goed gevulde supermarkten, die je hier weer overal aantreft. Zo ook in het grensplaatsje Komatipoort. Het moment om onze voorraden weer aan te vullen. Vervolgens op weg voor een allerlaatste bezoek aan het Kruger National Park, naar mijn mening de mooiste van allemaal. Niet alleen door de grote verscheidenheid aan dieren, maar vooral ook vanwege het afwisselende landschap. Van Komatipoort naar de ingang van het park is slechts enkele kilometers. Daar wacht ons een verrassing. De Crocodile Bridge mag niet bereden worden door voertuigen boven de vier ton. Dat is raar. Ik weet toch vrij zeker, dat we hier twee jaar geleden, komend van de andere kant, wel degelijk ook overheen gereden zijn. Stonden die borden er toen (nog) niet of zijn we zo stout geweest, dat we het risico wel genomen hebben? Het is nog vroeg en we besluiten de smalle brug niet bloot te stellen aan ons ruim 8 ton wegende Mannetje en terug te gaan naar de hoofdweg om circa 65 km verderop de Matelane Gate te nemen.

Twee dagen lang hebben we ruim de tijd genomen om kriskras door het park te rijden. In die twee dagen hebben we weer van alles gezien: bokkies, kudu’s, hyena’s, nijlpaarden, zebra’s, giraffes, wilde zwijnen, noem maar op. Ook leeuwen, buffels, neushoorns en olifanten, maar weer geen luipaard. Iedereen die we spreken heeft ze wel gezien: lopend, liggend, langs de kant van de weg of in een boom, spelend, jagend, je kunt het zo gek niet bedenken. Vriend en vijand zijn het er over eens, dat we best wel een bijzonder stel zijn…..

Vissen in doodsnood

Vissen in doodsnood

De vorige keer dat we hier waren, nu bijna twee jaar geleden, waren sommige wegen in het park onbegaanbaar vanwege de hoge waterstand in de diverse riviertjes. Wat een verschil met nu. In Zimbabwe hadden we al gehoord, dat ook Zuid-Afrika gebukt ging onder een hittegolf en extreme droogte. In het Kruger NP is dat heel goed te zien. Alleen de belangrijkste rivieren bevatten nog een beetje water, daarbuiten is alles kurkdroog. Dat het voor de dieren ook heel zwaar is, zo niet dodelijk, daar zijn we zelf getuige van. In wat een grote waterpoel had moeten zijn, staat nog maar een beetje water. Middenin steekt een grote grijze steen uit het water. Als we de verrekijker pakken, zien we echter dat het een dood nijlpaard is. Maar wat we nog meer zagen stemde ons heel triest. De poel bleek nog een heleboel vissen te bevatten en die waren allemaal bezig met hun doodsstrijd. Het was een gespartel van jewelste in een poging om het laatste beetje zuurstof uit het water te bemachtigen. Als er niet heel gauw flink wat regen valt, dan zal er nog maar weinig leven in deze poel te bespeuren zijn.

Werden we hier al een beetje droef van, het volgende wat we zagen vervulde ons met afschuw. Nog geen 20 kilometer van de parkingang en vlak bij een poel, duidelijk zichtbaar vanaf de

Stropers hebben weer toegeslagen

Stropers hebben weer toegeslagen

geasfalteerde weg, lag een dode neushoorn, vrijwel aan het oog onttrokken door de vele gieren. Dat hij geen natuurlijke dood was gestorven bleek duidelijk: de hoorns waren verwijderd. Het is bekend, dat vooral ook in het Kruger Park, veel gestroopt wordt, maar doorgaans merk je daar als bezoeker weinig van omdat het op ver afgelegen plekken gebeurt. In 2012 zijn de rangers in het park in staking gegaan voor een betere betaling. Ze wilden voor alles een gevarentoeslag. De stropers zijn zo brutaal, dat als ze ontdekt worden niet schromen om een vuurgevecht aan te gaan. Daarbij vallen gewonden, zelfs doden. Dat men meer geld wilde, is dus niet zo verwonderlijk. Alleen al in 2011 zijn in Zuid-Afrika 448 neushoorns gestroopt waarvan 252 in het Kruger. Helaas blijken ook sommige rangers zelf niet helemaal brandschoon. De bedragen die geïncasseerd kunnen worden voor één hoorn zijn zo belachelijk hoog, dat niet helemaal onbegrijpelijk is, dat men voor de verleiding bezwijkt.

Met nog steeds een hatelijke nul op ons scorebord hebben we Kruger National Park de rug toegekeerd om nooit (“zeg nooit nooit”) meer terug te keren.

Gezellig!

Gezellig!

Bij aankomst in Kameelfontein wacht ons een verrassing. Voor het eerst tijdens onze “From here to …?” trip ontmoeten we Sjors en Monique in levende lijve. Ze zijn ongeveer een half jaar na ons vertrokken, hebben voor een belangrijk deel dezelfde route naar het zuiden gereden als wij, maar we hebben elkaar nooit eerder getroffen. Ook zij hebben via Jan en Mariska de weg naar Ronald weten te vinden en maken nu dankbaar gebruik van zijn gastvrijheid om noodzakelijk onderhoud aan hun DAF uit te voeren. Een beste klus, want ze denken niet eerder weer te vertrekken, dan ergens in februari! Die gaan we dus ook nog zien, als wij in januari hier weer terugkeren. Met z’n vijven hebben we hier al een paar hele gezellige dagen gehad.

Ook in Kameelfontein is het heel erg warm: de thermometer loopt dagelijks op richting de 40 graden, te warm om ook maar iets te doen. Wil zoekt overdag verkoeling door met Adele, de vroegere partner van Ronald, te gaan winkelen in de airconditioning van de shopping malls van Pretoria. Daar maakt ze Adele maar ook haarzelf heel gelukkig mee. Het Mannetje heeft zich deze reis voortreffelijk gedragen, zodat er voor mij weinig dringende dingen te doen zijn; alles kan wachten tot januari. Hopelijk zijn de temperaturen dan wat draaglijker. Gisteravond hebben we dan eindelijk de gigantische onweersbui gehad, waar de natuur hier om schreeuwt. Het is echt te hopen, dat de regentijd nu doorzet. Kan ook maar het beste gebeuren als wij er niet zijn.

Omdat dit laatste aflevering van 2015 is, rest ons nog maar één ding en dat is jullie allemaal een hele fijne Kerst toe te wensen en een voorspoedig 2016!

Wenskaart

 

5 Responses to “En weer geen luipaard”

  1. Desiree schreef:

    Prachtig Gerard.
    Een goede reis terug. Hier is het ook niet koud.
    Tot de 27e

  2. Henk en Janny Hoopman schreef:

    Wat weer een mooi verhaal!!

    Wij wensen jullie ook fijne feestdagen en een gezond 2016 !I

    Groetjes Henk en Janny

  3. Rinus Sinke schreef:

    Beste Wil en Gerard,

    Ik heb weer met veel plezier de verhalen gezlezen. Ik ben benieuwd wat er volgend jaar weer allemaal gaat gebeuren. In ieder geval vast Fijne Kerstdagen en de Beste Wensen voor 2016.
    Ik zie Gerard in ieder geval op 16 april 2016 bij de keuring voor de Tulpenrallye in Almere.
    Groeten,
    Rinus en Marijke

  4. Han Hagen schreef:

    Beste Gerard en Wil,

    Mooi dat de reis in alle rust verlopen is. Wat me dan weer verbaast is dat er een winkelcentrum is met airco, maar wellicht is mijn wereldbeeld ergens blijven hangen. Goede thuisreis met – zoals Desiree al opmerkte – hier een mild klimaat.

    Voor Wil, nog zes weken te gaan.

    Vr. gr.

    Han

  5. First Lady schreef:

    My dear President & Wil,

    Het blijft een survival in Afrika, ook voor de dieren. Lijkt mij ook een afschuwelijk beeld om te zien. Je staat er machteloos bij en ik vrees, dat het gevecht tegen de stropers voorlopig nog even zal doorgaan.

    Leuke verassing jullie ontmoeting met Sjors en Monique. Wat zullen jullie veel ervaring hebben uitgewisseld!

    Goede thuisreis en hele fijne feestdagen.

    Greetz FSTLDY
    Wat een prachtige foto van Afrika by night met olifanten en maanlicht. Toppunt van rust en romantiek.

Laat een berichten achter aan Desiree