Hoewel dit jaar om jullie bekende redenen een afsluitend verslag ontbreekt, willen we jullie niet onze wenskaart onthouden. Dus bij deze.
De grenspassage in Hyder/Stewart, met die verschrikkelijk nare grensbeambte, heeft een schaduw over het restant van onze reis in Canada geworpen, want sinds die ervaring hing er toch voortdurend een donkere wolk boven ons hoofd. In ons vorige verslag zijn we daar bewust niet verder op ingegaan, maar nu we weer in Nederland zijn, willen […]
Plannen maken. Hoe vaak heb ik nu in de afgelopen jaren al gezegd, dat plannen er zijn om gewijzigd te worden? Ook nu werd die stelling weer eens bevestigd. Zo verlieten we jullie in Anchorage, in de veronderstelling, dat we daar niet meer terug zouden komen.
In Dawson City doen ze er werkelijk van alles aan om de dagen van weleer, de dagen van de gelukzoekers op te roepen. Zo zijn wij de laatste avond nog naar een show geweest met ouderwetse can-can-danseressen in een casino.
Dat we vroeg in het seizoen waren, was natuurlijk al wel duidelijk toen we thuis plannen maakten, maar dat we zo vroeg zouden zijn, dat we veel voor toeristen belangrijke zaken gesloten zouden vinden, dat hadden we nou ook weer niet verwacht.
In 1991 (waar blijft de tijd?) was ik voor het eerst in het westen van Canada. Samen met een vriend, Wim Thomasson, hadden we een dikke Buick gehuurd om daarmee van Seattle via Vancouver en de Rocky Mountains van Canada af te zakken naar Los Angeles. Regelmatig zaten we die eerste week op de Trans […]
Dat is tenminste wat het plan is. Uit eerdere ervaringen weten we dat planningen nogal eens de neiging hebben om niet uit te komen. Bovendien zaten er in de aanloop naar ons vertrek al de nodige kinken, wat ons nog wat voorzichtiger maakt.