Oost Afrika: we komen er aan!

En weer is er een zomer voorbij en maken we ons op voor het vervolg van onze “From here to ….?” reis. Hoewel er nadrukkelijk een vraagteken in ons motto staat, is voor de korte termijn ons doel wel duidelijk: Oost Afrika. Voor de mensen die geografisch misschien niet meteen alles paraat hebben: we hebben het over landen als Zambia, Rwanda, Oeganda en Kenia om maar eens een paar dwarsstraten te noemen. Nadat we eerst oostwaarts zijn gereden, wordt het dus daarna vooral een reis in noordelijke richting, waarbij we in Oeganda de evenaar weer zullen passeren. Hoe ver noordelijk we gaan is nu nog niet duidelijk. Ethiopië zou kunnen, maar dat land hebben we al eens uitgebreid bezocht. Hoewel we “alle tijd van de wereld hebben” zou een bezoek aan dat land toch wel eens net te veel van het goede kunnen worden om in zes maanden te bereizen. We willen immers begin april 2015 weer terug zijn in Namibië op ons vaste overzomeradres. Bovendien kan Kenia al een te grote hobbel blijken te zijn als ze daar doorgaan met het vermoorden van onschuldige mensen. Voor ons Kerstreces hebben we al wel een retourtje vanuit Nairobi geboekt. Als dat onhaalbaar blijkt te zijn, kopen we extra tickets vanuit Dar-es-Salaam in Tanzania. De toekomst zal het uitwijzen. Op de weg terug doen we landen als Tanzania, Malawi en Zimbabwe aan. Als we dan nog tijd over hebben zullen we ook nog Mozambique met een bezoek vereren. Zie verder onze routekaart op deze site.

Zeg het met bloemen

Hoewel de zomer dit jaar verschillende gezichten heeft laten zien, hebben we er toch volop van genoten. Alle traditionele gezellige zaken zijn weer voorbij gekomen, te beginnen met ons familiediner met Pasen.

Sjetootje

Voor het eerst zouden we dit jaar Koningsdag vieren. De generatie waartoe wij behoren zal wel nooit wennen aan die term. Nog steeds willen wij Koninginnedag zeggen. Klonk ook veel warmer, wat mij betreft. Maar hoe het ook zij: Koningsdag ging aan ons voorbij omdat we allebei in de lappenmand zaten. Niet erg, gewoon niet lekker, niet goed genoeg om ons in het feestgedruis te storten. Begin mei zijn we met ons MX5-Clubje naar de Vogezen geweest. Wat hebben we de wegen weer onveilig gemaakt, wat hebben we weer genoten van en met ons vriendenclubje. Als mede-organisator  van ons jaarlijkse weekendje uit met mijn voormalige tennisgroep, waren wij natuurlijk erg benieuwd of men net zo enthousiast was over het Sjetootje, net over de grens bij Maastricht met gastheer Jan, als wij. Waren sommige mensen misschien aanvankelijk wat teleurgesteld, dat het niet Vlieland was geworden, als we de reacties mogen geloven, en waarom zouden we dat niet, dan was onze uiteindelijke keuze een schot in de roos. Het weekend met het SAV, een andere vriendengroep, stond dit jaar in het teken van mobiliteit en bracht ons o.a. naar de fabriek van KIP-caravans in Hoogeveen en het hoofdkwartier van Volkswagen in Wolfsburg. Ook hier was gezelligheid weer troef, niet in het minst omdat we er samen getuige van waren hoe Oranje het Spaanse team met 5-1 afdroogde.

Oh what a night: Spanje met 5-1 verslagen!

Wie had dat verwacht? Niemand toch! Het bleek slechts de opmaat te zijn voor nog meer aangename verrassingen.

Altijd spectaculair

Voor het eerst sinds jaren weer een bezoek gebracht aan de TT Assen.  Altijd weer spectaculair hoe plat die jongens zo’n motor leggen!

Al jarenlang staat bij mij de Zwarte Cross als vaste waarde in de agenda. Samen met zoon Niek heb ik weer een heerlijk dagje beleefd. Voor de sceptici nog maar een keer gezegd: je moet er echt eerst een keer naar

Zou het nu de laatste keer geweest zijn?

toe voordat je een oordeel hebt! Vooralsnog heb je wat gemist, als je er nog niet geweest bent. O ja, dat is waar ook, hoe kon ik het vergeten? Ook nog met Niek naar mijn favoriete bandje geweest in Düsseldorf: The Rolling Stones! Die Mick Jagger dartelt nog net zo over het podium als 50 jaar geleden. Ongelooflijk!

Met wisselend succes nog een paar keer aan de Westfield Cup meegedaan. Wisselend wil niet zeggen, dat ik ook wel eens win. Integendeel, ik ben tegenwoordig al blij, dat ik niet de laatste ben. Ondanks dat ik mijn snelste tijd ook verbeterd heb, schuif ik toch steeds verder naar achteren, omdat de anderen nog veel meer progressie hebben geboekt. Gelukkig blijft plaatsgenoot Max Snoeck een beetje in mijn buurt zodat we onderling wat duels kunnen uitvechten.

Het einde van de zomer wordt in Winterswijk altijd gemarkeerd door het Volksfeest. Als dat feest eind augustus voorbij is, dan wordt het onherroepelijk herfst. Dan is het gras ’s morgens weer kletsnat van de dauw. Dan wordt het weer tijd om onze biezen te pakken. En laat dat nou precies zijn waar we nu mee bezig zijn!

Donderdag 25 september a.s. vertrekken we en komen dan de volgende dag in Windhoek aan. De eerste dagen zullen we weer bij Wil Bouwers verblijven op de Trans Kalahari Inn annex Bobo Campers. Hoe lang zal afhangen van de tijd, die nog nodig is om ons Mannetje gereed te maken voor de reis.

De afgelopen weken heb ik toch nog wat tijd weten te vinden om weer een filmpje op het internet te zetten. Het is dit keer een langere, maar ik heb er ook beduidend meer energie in gestoken. Het gaat over over onze trip door de woestijn in Mauritanië. Dat was alweer in februari 2012. Waar blijft de tijd?

We eindigen weer met een kreet, die jullie wel bekend voor zal komen: “Zij die gaan reizen groeten u”.