Roadtrip naar de Kaukasus

Niet verwacht maar toch gekomen: een nieuw reisverslag van Wil en Gerard. Nog niet echt een verslag maar meer een vooraankondiging, zodat jullie weer op scherp staan en je je mailbox in de gaten kunt houden. We gaan het niet meer over “From here to ….?” hebben, want die kreet is onlosmakelijk verbonden aan het reizen met ons Mannetje en die tijd hebben we onherroepelijk achter ons gelaten. Dit wordt dus de eerste reis in het post Mannetje tijdperk.

Vaak hebben we in de afgelopen tijd de vraag gekregen wat we gaan doen nu we niet meer over de camper beschikken. Nu was de verkoop van die auto een bewuste keuze omdat vooral uw scribent wel weer eens wat anders wilde, iets meer vrijheid om een ticket te boeken en naar plek X, Y of Z te gaan. Niet zo lang naar een en hetzelfde land. Dat brengen we nu in de praktijk. De maand februari gaan we grotendeels in Maleisië doorbrengen. D.w.z. de tickets naar Kuala Lumpur zijn gekocht, maar Singapore, het zuiden van Thailand en Sumatra liggen om de hoek. Die zouden dus ook een plaatsje kunnen krijgen in onze reisplannen. We denken nog na om rond mijn verjaardag, eind april, een paar weken naar Suriname te gaan. En als we tijd van leven hebben, zullen er nog wel meer leuke bestemmingen op ons pad komen. Voor onze eerste trip hebben we echter gekozen voor de auto: een roadtrip naar de Kaukasus.

Volgens de AI-hulp van Google is een roadtrip een reis waarbij je met een auto, motor of camper lange afstanden aflegt, vaak met de nadruk op het verkennen van de route en het maken van stops onderweg. Het is een reis waarbij de reis zelf vaak belangrijker is dan de eindbestemming. Dat laatste is in ons geval niet helemaal juist, want het idee voor deze roadtrip ontstond toch echt omdat we graag Georgië en Armenië wilden bezoeken. Aanvankelijk zou het ook een 21-daagse vliegreis met huurauto worden, maar op enig moment besloten we om er met onze eigen auto naar toe te gaan. Dan praat je ineens over een reis van minimaal zes weken en heel veel kilometers. Het worden veel overnachtingen in hotels, B&B ’s en misschien af en toe in een luxe tent; glamping noemen ze dat tegenwoordig. Het wordt dus voor ons ook een soort test. Maar niets moet, dus als het ons niet bevalt, dan keren we gewoon weer terug op onze schreden.

Kaukasus: waar ligt dat?

Kaukasus? Waar ligt dat? Waarom willen jullie persé naar de Kaukasus? Tja, hoe kom je tot zo’n keuze? Het is eigenlijk een proces, waar jaren overheen zijn gegaan. In 2006 stonden we aan de Oostgrens van Turkije. In het plaatsje Ani bezochten we de restanten van wat christelijke kerken, die eerder deel uitmaakten van Armenië, een land, dat een van de oudste christelijke landen in de wereld is. Zo beschouwen de Armeniërs de berg Ararat als “hun” heilige berg, hoewel die in Turkije ligt. Als je daar op die indrukwekkende, geheel verlaten vlakte staat, alleen gescheiden door een riviertje van Armenië, dan begint het al een beetje te kriebelen. Hoe zou het aan de overkant zijn? Zo’n vijf jaar geleden hadden we al het plan opgevat om een grote Azië-rondreis te maken met een speciaal daarvoor aangeschafte “gewone” camper. Via St Petersburg “achter” de Kaspische langs naar Iran rijden en dan vandaar terug via de  Kaukasus. Corona en vervolgens Poetin gooiden roet in het eten, waardoor het bij een plan bleef. Vervolgens lees je al of niet toevallig meerdere boeken, die zich in deze regio afspelen, zoals het indrukwekkende “Het achtste leven” van Nino Haratischwill, een absolute aanrader als je geïnteresseerd bent in de geschiedenis van Oost Europa en in het bijzonder van de Sovjet Unie sinds het begin van de vorige eeuw. De schrijfster komt uit Tbilisi, de hoofdstad van Georgië en dat mooie bergland komt in haar boek dan ook uitgebreid aan de orde. Stalin is hier geboren en voor de hooggeplaatste Sovjets was deze Sovjetrepubliek het vakantieland bij uitstek. Verder liggen in de Kaukasus de hoogste bergen van Europa, met de Elbroes (5.642m) als top. Die gaan we niet bezoeken, want die ligt net iets ten noorden van Georgië in Rusland.

De grensrivier

Nadat de beslissing al was gevallen heb ik ook nog “Ali en Nino” gelezen, een boek geschreven door Kurban Said en dat al in 1937 is uitgegeven door een kleine Weense uitgeverij. Het is een klassiek liefdesverhaal tussen de christelijke Nino uit Georgië en de mohammedaanse Ali uit Azerbeidzjan. Het geeft een mooi tijdsbeeld van het leven in deze politiek zeer onrustige regio op de grens van Europa en Azië. Veel van wat wordt beschreven is ook nu nog actueel.

Omdat niet alle wegen in de Kaukasus verhard zijn, is het raadzaam om met een robuuste auto op stap te gaan. Onze Mercedes C300 voldeed niet helemaal aan dat profiel en daarom hebben we hem ingeruild voor een GLE Junge Sterne, een SUV met permanente vierwielaandrijving. Mercedes zelf zet hem als een echte terreinwagen in de markt. Hij is in ieder geval ook heel ruim, zodat we van alles en nog wat mee kunnen nemen. Dat is wel nodig ook als je van plan bent 1,5 maand onderweg te zijn. De grote makke van de huidige automobielen is ook, dat ze geen reservewiel meer hebben en dat vind ik niet fijn, dus gaat een winterwiel mee als reserve.

Als je dit leest zijn we al onderweg of staan we op het punt om te vertrekken. Op zondag 7 september rijden we naar Düsseldorf, waarvandaan een autoslaaptrein ons in de nacht naar Villach in het zuiden van Oostenrijk brengt. Eigenlijk best wel flauw hè, dat we zo beginnen. Wat maakt die 1.000 km nou uit op het totaal? Weinig, maar als we maandagmorgen wakker worden, zien we al wel meteen een heel ander landschap en hebben we die niet zo gezellige Duitse Autobahnen, achter ons gelaten. De eerste paar dagen maken we snelle kilometers. Via Slovenië en Kroatië gaat de eerste etappe naar Servië. Vervolgens gaat het via Bulgarije in twee stappen naar Istanboel. Voor dit traject staat de planning wel min of meer vast. Daarna gaat het tempo omlaag en houden we een meer toeristisch ritme aan met als uitgangspunt: ’s morgens rijden, ’s middags op tijd stoppen en relaxen op de plaats van bestemming. Regelmatig zullen we ook een niet-rijden-dag inlassen. In de primaire doellanden Georgië en Armenië zal dat zo ongeveer om de andere dag zijn. Maar hoe dat allemaal verdergaat lezen jullie wel in onze volgende verslagen. De einddatum ligt niet vast maar de deadline ligt op zondag 26 oktober, want dan gaan we geheel ontzorgd naar de musical 40-45. Die kregen we cadeau van onze kinderen tijdens ons lustrumfeestje.

Zij die gaan reizen groeten u!