Nog maar nauwelijks op weg of het noodlot slaat alweer toe: zo’n 20 kilometer ten noorden van Barcelona wordt de tas van Wil met daarin haar paspoort uit de auto geroofd, terwijl wij er nog geen 10 meter vandaan zitten. Ongelooflijk!
Slechts uitgezwaaid door een paar getrouwen (je kunt natuurlijk ook niet aan de gang blijven), zijn we op vrijdag 6 januari ’s morgens om 9 uur vertrokken voor een nieuwe poging. De eerste dagen hebben we veel kilometers gemaakt door een nat en
- Stuw in Rhone
guur West Europa. In de Eifel ligt zelfs vers gevallen sneeuw. Ook het deel van Frankrijk waar we doorheen rijden heeft de laatste tijd zichtbaar veel water over zich heen gekregen. Via een overnachting op een parkeerplaats in het hartje van Nancy, staan we de tweede nacht ergens langs de Rhône bij een stuw. Alle schuiven staan omhoog en het water komt er met donderend lawaai onderdoor. Als je er bij staat te kijken, is het bijna beangstigend zoals het water te keer gaat. De grond dreunt onder je voeten.
Zondag kwamen we al in het begin van de middag in Sete aan. Onze hoop was om hier de volgende dag nog de ferry naar Tanger te kunnen boeken. Nauwelijks hadden we ons Mannetje bij de haven geparkeerd of die hoop werd de bodem ingeslagen: er wordt gestaakt en al een paar dagen helemaal niet gevaren! Het was onduidelijk of er enig zicht was op beëindiging van de staking, maar één ding was wel duidelijk: voor ons zou er zeker geen plaatsje meer zijn. We besluiten meteen om die dag nog wat kilometers te maken. Op dat moment prijzen we ons nog gelukkig, dat het niet tot een reservering is gekomen. Maar het kan verkeren, zo zei Bredero al eens in lang vervlogen tijden ….
Maandag 9 januari had de annalen in moeten gaan, als de dag waarop we voor het eerst deze reis, weer buiten in het zonnetje konden lunchen. Maar wat een plezierige mijlpaal had moeten worden, draaide uit op een klein drama. Zo’n 20 km ten noorden van Barcelona hadden we een parkeerplaats langs de snelweg opgezocht, voorzien van mooie picknicktafels, die nog geen 10 meter van het asfalt stonden. Het was er opvallend rustig, slechts een paar vrachtwagens en een witte bestelauto. Als we na de lunch weer verder willen rijden roept Wil ineens: “Mijn tas is weg!” “Het zal zo’n vaart wel niet lopen” denk je eerst, maar iets in haar stem klinkt wel alarmerend. Na zelfs op de meest onmogelijke en onwaarschijnlijkste plekken gekeken te hebben, moeten we het onvoorstelbare accepteren: die tas is echt weg! Terwijl wij zaten te eten, met een onbelemmerd uitzicht op de auto, heeft de dief kans gezien om aan de chauffeurszijde het portier te openen en de tas, die tussen de stoelen stond, weg te nemen. Daarvoor moest hij dus wel de cabine in, want staande op straatniveau, lukt je dat nooit! Je blijft het onbegrijpelijk vinden, zelfs nu na een paar dagen, dat dit kon gebeuren, zonder dat we ook maar iets gemerkt hebben. Wil heeft wel een keer iemand langs de auto zien lopen, maar niets dat op onraad wees. De witte bestelauto was nadien echter ook verdwenen. Tegen beter weten in nog eerst de hele parkeerplaats en ook de volgende afgezocht in de hoop, dat de tas meteen weer gedumpt was, maar helaas. Het meeste wat in die tas zat, was niet onmisbaar voor onze verdere reis, maar het verdwenen paspoort maakte het verder reizen onmogelijk.
Nadat we telefonisch eerst alle passen en ook de telefoon hadden laten blokkeren, hebben we contact gezocht met de ANWB Alarmcentrale. Van hen vernamen we, dat er in Barcelona een Nederlands consulaat is, waar we een nieuw paspoort kunnen aanvragen. Maar eerst moesten we uiteraard naar de politie om aangifte te doen. Dat werd ook nog een heel avontuur, want de standaard versie van onze TomTom houdt geen rekening met het feit, dat wij vrachtwagen zijn. Dat je dan naar straatjes geleid wordt, die verboden zijn voor vrachtauto’s is al heel lastig, maar als je ineens voor een viaduct staat met een doorrijhoogte van 3,60m terwijl ons Mannetje 3,70m meet, dan breekt je toch wel even het zweet uit. Het moet gezegd worden, dat de Spanjaarden veel begrip toonden, toen ik dus noodgedwongen moest keren. En dat is ook maar goed ook, want mijn humeur was zodanig, dat ik misschien wel al mijn frustratie op een ongeduldige, claxonnerende medeweggebruiker had afgereageerd.
Het doen van een aangifte in Spanje verloopt al net zo soepeltjes als in Nederland. Ze geven die jongens computers om sneller een proces-verbaal op te kunnen maken, maar als bij de receptie al onze antecedenten vastgelegd worden en dat vervolgens bij het eigenlijke proces-verbaal het hele proces weer van voren af aan opnieuw begint, dan denk ik daar het mijne van. Op een gegeven moment stonden zelfs vier politieagenten tegelijkertijd over de PC gebogen; gelukkig was daar ook die ene bij, die een beetje Engels sprak. Voor de goede orde: ze waren allemaal heel vriendelijk en behulpzaam. Toen we buiten stonden was het 18.00 uur. Zo was deze middag dus geheel naar de knoppen vanwege één moment van onachtzaamheid. Op Facebook heb ik Barcelona al de meest criminele regio van Europa genoemd. Dat is niet alleen op basis van deze ene ervaring en ook niet op een eerdere, tijdens een bezoek aan de stad enkele jaren geleden (portemonnee gerold), maar vooral ook vanwege de reacties van de politie, het consulaat en heel veel mensen, die we nadien gesproken hebben. Bijna iedereen, die Barcelona bezocht heeft, kent wel iemand, die het ook is overkomen, zo is ons inmiddels wel duidelijk geworden. Het politiebureau was in een industriegebied gelegen, dat rond deze tijd helemaal leegliep. We besloten om daar te blijven overnachten om de volgende dag een bezoek aan het consulaat te brengen.
Het was niet eenvoudig om er te komen, maar over het eigenlijke bezoek aan het consulaat kunnen we kort zijn: hele vriendelijke mensen, die zeer meelevend waren en veel belangstelling toonden in onze onderneming. Alleen konden deze hulpvaardige mensen er ook niets aan doen, dat we niet eerder dan volgende week vrijdag een nieuw paspoort op kunnen halen. Dus vieren we nu noodgedwongen een vakantie van 10 dagen in Spanje. We hebben besloten om wat af te zakken langs de kust en er maar het beste van te maken.
O ja, zou ik bijna vergeten: ons Mannetje gedraagt zich tot nu toe voortreffelijk!
Tja, als je gewoon achter de krant was blijven zitten in Winterswijk was dat natuurlijk niet gebeurd. Part of the game. Consequentie van de keuze, maar wel balen natuurlijk. Hopelijk wel mooi weer daar!?
Han, Je slaat de spijker op z’n kop! Groeten Wil en Gerard
P.S. Het weer zit overigens ook niet mee: meestentijds bewolkt en koude wind.
Wil & Gerard,
Wat een gedoe. Maar uiteindelijk komt alles weer goed, toch? Wanneer en waar gaan jullie nu over naar Afrika? Waarom die vraag? In de week van 23/1 zitten wij in de buurt van Malaga. Misschien kunnen we ‘fysiek’ even bijpraten. En Wil knuffelen. Laat van je horen. En, doe je best, meer kun je niet doen.
Groet, Joost (& Marlien)
Hallo Gerard en wil
Zojuist,het is 22uur donderdag jullie mail gelezen.Het is toch wel of de Duvel er mee speelt dit is toch niet te geloven.Hadden jullie de auto niet afgesloten vraag ik mij af? Niet te min je zit er maar weer mee maar maak er ondanks alles toch nog maar een fijne zonnige week van want hier is het nog steeds somber en nat.Ik hoop dat jullie alles weer spoedig op een rijtje hebben zodat de reis weer kan beginnen maar dan zonder tegenslagen want dit is toech echt niet leuk.We reizen met jullie mee.
Liefs Annie en harry
Hi Wil en Gerard,
“Gelukkig hebben we de foto’s nog”, maar wat een pech
Het is vandaag vrijdag de 13e en hopelijk gebeuren er nu geen vreemde dingen.
Gisteren ben ik bij de orthopeed geweest en 23 april mag ik naar het ziekenhuis voor een kunstknie. Noorwegen hebben wij om die reden uit ons hoofd gezet, want je bent er wel een paar maanden zoet mee.
Zondag gaan wij dan naar Bali en zijn druk bezig met de voorbereidingen (alhoewel het niet zo veel om het lijf heeft in vergelijking met jullie).
Geniet de aankomende dagen maar lekker van het zonnetje en wie weet is het ergens goed voor geweest.
Groetjes Gineke en Rob
hoi,
balen is dat! gelukkig waren jullie nog niet in afrika want daar gaat het helemaal traag!
wat wij altijd doen is kopieen van onze paspoorten in alle bagagetassen voor het geval dat , kan soms handig zijn.
ennuh, dan heb je weer een ”leeg” paspoort, de oude zullen al aardig dichtgestempeld zijn met jullie andere reizen.
desalniettemin (mooi woord toch?) geniet van de tappas en goede reis verder!
dick en jacq
hoi gerard en wil
balen balen balen, dat is het zeker en dat je zo op je hoede moet zijn, wil ik heb met je te doen want wij vrouwen kunnen niet buiten ons tassie!
het enige wat je kunt doen is genieten van de zon en de rust en dat doen jullie dan ook.
o ja heel erg bedankt voor de lieve verjaardagmail en gerard de zoen hou ik tegoed.ik heb het erg gezellig gehad bij marijke maar er was toch een andere sfeer , ze mist hem erg en ik ook.
na de jetlag ben ik druk met de verhuizing (inpakken) bezig, zo half febr. ga ik over.
zo lieve lui ,ik hoop dat jullie van verdere narigheid bespaard blijven en verder kunnen genieten van deze toch wel bijzondere reis.
veel liefs jeannette
Hoi Wil n Gerard,
Jikke is bij Malou spelen en vertelde het verhaal over de gestolen tas.
Dus even het verhaal lezen op de site.
Jikke doet jullie de groetjes en een dikke kus en ze heeft een klein kadootje voor jullie gemaakt bij Malou.
Malou doet jullie ook de groetjes en een dikke kus.
Heel veel plezier ondanks alles.
Groetjes van Kitty.
Hoi Hoi
tja meestal zit een ongelukje in een klein hoekje met soms grote gevolgen > Maarja mijn motto voor 2012 “”Het glas is half vol”” dus probeer het allemaal ook zo te zien.
Lekker genieten van de heerlijke Spaanse wijn )):
Ik ga volgende week vrijdag naar Gerlos voor 10 dagen heerlijk snowboarden , en er ligt meer dan genoeg sneeuw.
Genieten jullie nog maar even 10 dgn ontspannend in de Spaanse zon
liefs Tim
Hallo Wil en Gerard,
Dit verwacht je toch niet. Als je n.b.met je neus naar de auto toe zit en dan toch de brutaliteit hebt om een tas te stelen!
Het is misschien maar goed, dat jullie ze niet betrapt hebbben, want dan had het ook nog anders kunnen aflopen. Die criminelen deinzen nergens voor terug.
Hopelijk zijn jullie nu nog meer op je hoede en kunnen jullie de reis een goed vervolg geven. Sterkte en geniet vooralsnog van de Spaanse zon.
Groetjes,
José en Hennie
Ja, in de buurt van Barcelona tot voorbij Tarragona gebeuren dit soort dingen. Een tas laten liggen is al niet verstandig, en paspoorten zitten natuurlijk altijd ergens anders verstopt. Zo krijgt iedereen zijn les.
Onze wagen is open gebroken op een parking langs te autoroute net voorbij Tarragona terwijl we er in sliepen. Niets verdwenen, wel de sloten kapot. Sindsdien spannen we een ketting van de ene deur naar de andere en brandt er ‘s-nachts led verlichting in de cabine voor. Kunnen ze de ketting zien en lopen ze verder. Misschien een goed idee voor jullie? En doe die tas maar weg, geeft alleen maar problemen, wordt ie niet uit de auto gejat dan trekken ze hem wel van je schouder als ze met een scootertje langs stuiven. Verder een heel mooie reis toegewenst!
Hoi Wil en Gerard.
Nu geen shit maar balen dat bijna onder je ogen iemand zo leep je besteelt. Toch wensen we jullie een fijne reis als jullie weer verder kunnen. De temperatuur is daar in ieder geval beter dan in Holland. Dus toi,toi. toi.
Groeten van Jenny en Jan
Hallo Wil en Gerard,
Hartelijke groeten vanuit Sulawesi. Ja dat is vreselijk balen maar het is ook niet meer dan enig oponthoud voor jullie weer verder kunnen Zulke dingen gebeuren gewoon en ze overkomen een ieder die veel reist. We leven met jullie mee en we gaan nog leuke dingen van jullie meemaken. Zeker weten. Veel succes.
Hi Wil en Gerard,
Jullie zijn lekker in vorm, dat wordt nog wat als jullie weer in Winterswijk zijn en weer kunnen sporten.
Voordeel geniet je langer van het mooie Spanje. 50 procent van de jongeren zijn er werkloos dus laat je door hen helpen,voel je je meteen jong. Sterkte met het vervolg
groeten Anneke en Gé
ps het gaat gewoon z’n gangetje
hallo Knakkers, hoe is het ermee?
en met de verdwenen portemonnaie
wij hebben geen idee……….
maar zitten nu wel aan de chardonnay
groeten en veel reisplezier, Tilly en Wim
las dat jullie ook last hebben van regeltjes. dat is in wenters ook zo! in de berm bij de ijsbaan aan misterw. zijn borden gezet door provincie , verboden te parkeren van nov. tot april . frans heeft al menig gesprek gehad met de heren van de prov. maar dat zet geen zoden aan de dijk. erg koud hier maar wel lekker. geniet van al die mooie dingen om jullie heen en stop de paspoorten in de onderbroek haha. gr mieke