SPOT GPS Messenger

Dit bericht is vooral bedoeld voor reizigers die overwegen deze service aan te schaffen. De bottom line van dit verhaal is, dat je je voor noodgevallen nooit op deze service mag verlaten, want dan zou je wel eens bedrogen uit kunnen komen. Bevind je je in afgelegen gebieden waar geen dekking is voor de mobiele telefoon, dan heb je zonder meer een satelliet telefoon nodig. De SPOT GPS Messenger is een leuk apparaatje voor tracking, maar zit je echt in de problemen, vertrouw dan maar niet op de SOS-knop.

Zoals je op onze site kunt lezen, zijn wij van noord naar zuid door Afrika gereden. Vlak voor ons vertrek werden wij opmerkzaam gemaakt op bovengenoemde service. Voor nog geen 100 euro per jaar kun je dagelijks een paar mailtjes laten versturen bijvoorbeeld naar je kinderen middels een OK-knop, zodat ze weten dat alles naar wens verloopt. Ook kun je de tracking functie inschakelen. Leuk voor thuis, kunnen ze je “zien” rijden. Zelf zul je dat meestal doen middels je GPS, de Garmin bijvoorbeeld. Maar wat echt een interessante functie leek, was de SOS-knop. Als je echt in de shit zit (gezondheid, bedreiging, panne, etc.) kun je middels deze knop overal ter wereld hulpdiensten inschakelen. Zo was het tenminste toen we in 2011 vertrokken. Zo was het ook nog in de eerste helft van 2013, maar ergens in de loop van 2013 hield de service in een belangrijk deel van Afrika op. Daar moesten we achter komen, toen we merkten, dat onze OK berichten niet meer aankwamen. Hoe we dat merkten? Doordat we onszelf een sms stuurden, hetgeen uiteraard alleen werkt als er ook nog gsm-dekking is. Wij reisden op dat moment door het noordwesten van Namibië, wat beschouwd wordt als een van de eenzaamste plekken op deze aardbol. Het had zomaar gekund, dat we buiten bereik van de gsm waren geweest! Je kunt je voorstellen wat er had kunnen gebeuren. Dus lezer: een gewaarschuwd mens telt voor twee!

In maart 2013 is onze spot-device in Angola gestolen. Die heb ik meteen laten blokkeren. Terug in Nederland heb ik een nieuwe aangeschaft en gemeld bij de Amerikaanse organisatie. In plaats van uitsluitend het nieuwe serienummer te registreren, hebben ze het bestaan om een volledig jaarabonnement van mijn credit card af te schrijven. Toen ik reclameerde, hebben ze in plaats van het ten onrechte afgeschreven bedrag te restitueren, het abonnement, dat ik nog had en dat tot december 2013 liep, verlengd met een jaar. Op dat moment wisten zij misschien al, dat ze in Afrika geen service meer hadden, ik in ieder geval niet, dus ben ik daar met tegenzin mee akkoord gegaan. Toen in september jl. mij duidelijk werd, dat er helemaal geen dekking voor hun service was, weigerden ze mij mijn geld terug te geven, zelfs dus niet het ten onrechte ingehouden abonnementsgeld december 2013 – december 2014. Het enige wat ze boden als tegemoetkoming was een gratis abonnement van een half jaar. Ik heb dus nu een abonnement tot medio 2015 voor iets dat ze niet kunnen leveren (sic).

Als je ze juridisch wilt aanpakken loop je tegen het frustrerende probleem aan, dat de te maken kosten niet opwegen tegen de baten. Er is nog geen ramp gebeurd, dus valt er ook voor een Amerikaanse jurist kennelijk niets te halen. Dan is het enige wat mij overblijft gebruik te maken van de moderne communicatiemiddelen en een berichtje zoals dit de wereld in te sturen in de hoop dat mensen al googlend hier terecht komen.