Klaar voor de (her)start

Ons Mannetje staat weer op de oprit, terug van weggeweest. Nog in dezelfde week als waarin we in Nederland waren teruggekeerd, is de auto naar de MAN-dealer in Varsseveld gegaan voor nader onderzoek. Heeft dat wat opgeleverd is een vraag, die natuurlijk gesteld gaat worden?

Weer thuis

Nee, helaas, men heeft niet de vinger op een zere plek weten te leggen, waardoor het euvel met de motor verklaard kon worden. Alles wat met de brandstofvoorziening te maken heeft is open geweest en gecontroleerd. De belangrijke brandstofpomp is bij de specialist geweest, maar ook die heeft niets verdachts kunnen vinden. Uiteraard stond de brandstofpomp zoals te verwachten was, veel te rijk afgesteld. Ook was er nog iets met de klepspeling, maar niets dat het inhouden, verlies van vermogen, kon verklaren. Het meest waarschijnlijke scenario is dan ook, dat er opnieuw vuil in het brandstofsysteem heeft gezeten. Hopelijk was dit de laatste keer, maar het zal niet verwonderen, dat we met het gevoel blijven zitten, dat het probleem zich weer opnieuw zou kunnen voordoen. “Gerustellend” in dit licht is, dat we van Jan en Mariska (www.travel2survive.com) een goed adres in Spanje hebben gekregen, mocht het nodig zijn. Zoals we trouwens veel meer nuttige tips van hen krijgen.

Na twee weken in Varsseveld te hebben gebivakkeerd hebben we het Mannetje naar www.expeditievoertuigen.nl in Eibergen gebracht voor de noodzakelijke reparaties. Uiteraard waren we allemaal heel nieuwsgierig, wat nu uiteindelijk het probleem met de toilettank had veroorzaakt. Het sterke vermoeden, dat we al hadden maar nog niet konden bewijzen, werd alras bevestigd: de lasnaad van de tank had over een lengte van circa 30 cm losgelaten.  Een zeldzaam(?!) voorkomend gebrek, zo laat de leverancier van de tank weten. Dat zeldzame “geluk” hebben wij nou nooit in de Staatsloterij, waar we toch ook al bijna een mensenleven aan meedoen! Over de oplossing van het probleem waren Hugo en ik het al een paar dagen na het echec eens: de extra 200 liter reserve dieseltank, die we voor onze reis hadden laten monteren, offeren we op voor een gecombineerde brandstof- en toilettank van elk 100 liter. Die zit er nu dus onder, evenals een nieuwe uitlaat, waar we kennelijk onderweg ook een stuk van kwijt waren geraakt. De niet geplande terugkeer heeft ons ook de mogelijkheid geboden om een aantal andere verbeteringen aan te laten brengen.

Sinds donderdag jl. hebben we weer de beschikking over ons Mannetje. Veel tijd en gelegenheid om alles serieus uit te testen, hebben we uiteraard niet. We pakken wel iedere gelegenheid aan, zoals bezoek aan vrienden of familie, om er mee te rijden. Zo nemen we morgen, op weg naar Harderwijk, de Posbank, de enige serieuze hobbel in de naaste omgeving. Met de Kerst, zo hebben we ons voorgenomen, gaan we zelfs in de auto overnachten, zodat we ook het verwarmingssysteem uit kunnen testen. Iets wat we eigenlijk voor het eerst tijdens een heldere en daardoor koude woestijnnacht hadden willen doen. Trouwens, die verwarming zullen we de eerste nachten nog hard nodig hebben, als we begin januari weer vertrekken. De bedoeling is om Frankrijk snel te doen, Spanje ietsje minder snel en Marokko tot Laayoune in een gematigd tempo, totdat we daar aangekomen de draad weer op kunnen pakken.  Het is ons gebleken, dat meerdere ervaren equipes in dezelfde periode vanuit Nederland richting Mauritanië en Mali vertrekken, waaronder Pier Kerkstra van Twiga Travel Cars, de oorspronkelijke bouwers van ons Mannetje. Wellicht kunnen we op enig moment bij hen aansluiten. Dat zou mooi zijn, want wij kunnen best nog wat ervaring op dit terrein gebruiken.

Met de Kerstdagen en het einde van het jaar voor de deur, wil ik ook nog een belofte nakomen en onthullen waar de naam Knak vandaan komt. Eigenlijk is het helemaal niet zo bijzonder, maar kennelijk intrigeert het sommige lezers toch. Welnu, schrijver dezes is opgegroeid in het hart van het dorp Winterswijk. Samen met vele leeftijdgenoten heeft hij in zijn jeugdjaren de omgeving van de Markt, School C en de Muziektent onveilig gemaakt. Het begrip hangjongere moest nog uitgevonden worden, maar als er niet gevoetbald of kattekwaad werd uitgehaald, werd er ook “gehangen” op het hek van voornoemde school. Tijdens een wat melige sessie ontstond het idee om elkaar bijnamen te geven. Een brainstormsessie, zo zouden we het nu genoemd hebben, leverde voor iedere aanwezige een naam op. Het grappige is nu, dat diverse namen weer net ze snel verdwenen als ze gekomen waren, maar dat sommige namen konden beklijven. Sommige waren heel logisch: Kwatta voor de zoon van de bakker, Spits voor iemand met een geprononceerde neus, de Witte voor iemand met wit haar en Vis voor de zoon van de visboer. Andere namen waren dat beslist niet: Tomaat omdat je achternaam wat overeenkomstige klanken bevat, Tineke, omdat je ooit in een zwak moment bekend hebt in de zandbak verliefd op ene Tineke geweest te zijn of Pinco, waarvan ik de herkomst niet eens meer weet. Zo ontstond mijn bijnaam langs een min of meer logisch traject: Rooks, rookworst, knakworst, knak! Jarenlang hielden deze namen stand, zodanig zelfs, dat nieuwkomers in de buurt ons soms alleen maar bij onze bijnaam kenden. Toen wij als bijna-volwassenen allemaal onze eigen weg kozen en de groep uiteen viel, verdwenen die namen naar de achtergrond. Mijn weg leidde in 1996 naar Nashua, USA. Toen ik daar een auto kon aanschaffen, waarvan ik als Knak niet eens durfde te dromen, kwam in een opwelling de naam Knak weer naar boven. De omstandigheid, dat het contact met mijn jeugdvriendje, de Bolle(zijn moeder verkocht wol, logisch toch!) via Wil weer geïntensiveerd was, speelde ook een belangrijke rol bij deze keuze. En zo kon in 1997 bijgaande foto gemaakt worden. Diezelfde foto met bijbehorende kentekenplaten kan ook nog bewonderd worden in de meest illustere kroeg in de regio: bij Ludwig in Zwillbrock. Terug in Nederland, met wat vage plannen om nog een eigen multimedia bedrijfje te beginnen, heb ik toen de domeinnaam www.knak.nl laten registreren. Knak, een overblijfsel uit mijn jeugd dus. En zo wil ik het ook graag houden!

Over minder dan drie weken zijn we weer en route, voor een nieuwe poging. We houden jullie op de hoogte!