Voor de oplettende lezer is dat geen verrassing, want die heeft het op deze website al bij de foto’s gezien, maar voor die dat gemist hebben hier dan de formele aankondiging: we zetten ons Mannetje te koop. […]
Mijn vorige verslag eindigde ik met de verwachting, dat we op de camping El Rancho RV Park wel wat langer zouden verblijven, maar dat het drie weken zouden worden, had ik toen ook nog niet kunnen bevroeden. […]
In mijn vorige verhaal noemde ik even het fenomeen, dat in Mexico voor sommige wegen gewaarschuwd wordt dat je die moet vermijden vanwege mogelijke blokkades door lokale bewoners. Maar wat is zo’n waarschuwing waard als het overal kan gebeuren? […]
Door een technisch probleempje ontvang je eerst nu het bericht van 21 oktober jl.
Als je geen inspiratie hebt, dan moet het maar met transpiratie gebeuren. Ik heb het tenslotte al lang genoeg uitgesteld, om de spreekwoordelijke pen op te pakken. Inmiddels zijn immers alweer vier weken verstreken, sinds we in Cancun zijn aangekomen. […]
…. groeten u en daarmee werken we veer verder aan ons imago van “die zijn nooit thuis!”. Als we wel thuis zijn en ons ergens onder de mensen begeven, worden we regelmatig aangesproken met een “Wanneer gaan jullie weer?” Zelfs als we net weer thuis zijn. “Ook weer eens in het land?” of woorden van gelijke strekking horen wij ook vaak. Zelfs voor ons onbekende mensen stellen dat soort vragen om dan op je vragende blik te reageren met een “ik volg jullie altijd!”. […]
Grenzeloos of grenzenloos, dat was even de vraag. En zie, terwijl ik dit typ zet de spellingschecker een rode streep onder grenzenloos. Het voorstel is om er grenzeloos van te maken. Ik heb het opgezocht, maar grenzenloos is juist voor wat ik ermee aan wil geven en dat is, dat we in de nabije toekomst geen grenzen meer met ons Mannetje gaan passeren. Een grenzenloze reis dus. Kijk, daar komt dat rode streepje weer. […]
Dit keer zit het helaas weer eens tegen. Onze FB-vrienden zijn al op de hoogte van onze malheur, maar ik zal het hier toch ook nog even memoreren, al was het alleen maar voor onszelf, als we later, zittend achter de geraniums, terugkijken op onze reizen. Dan zeggen we ongetwijfeld iets in de trant van: “O ja, dat was toen in Belize!” […]
Hé, dat is snel! Nu alweer het volgende verhaal? Jazeker, dat is om te voorkomen, dat het de volgende keer een veel te lang verhaal gaat worden. […]
Drie weken zijn alweer voorbij sinds we Nederland verlieten en om die reden, past een verslag wel in de traditie om iedere twee, drie weken een bericht de wereld in te sturen. Meestal valt er dan ook wel genoeg te vertellen, maar als je vertrekt met het voornemen om er een “echte” overwinteringsreis van te maken, dan wordt het anders. Dan wordt het een reis zoals zo vele Nederlanders doen als ze gaan overwinteren in Spanje en dan gewoon hun huishouding tijdelijk verplaatsen naar een andere omgeving. Dan gaan de dagen ook meestal rimpelloos voorbij en is het zeker niet de moeite waard, om daar verslag over te doen. Dat is nu precies waar ik op dit moment tegenaan hik. Heb ik wel wat te vertellen? Adel verplicht, zo luidt het gezegde, dus daarom toch een verslag. […]
Zelfs na twee weken ligt deze nog vers in de herinnering: de “Entrada de Mexico” geheel vrij naar het liedje uit lang vervlogen tijden “Entrada de Bilbao” van José Feliciana. Toen ik het opzocht bleek “entrada” in het liedje voor oorlog te staan en zo erg was het nu ook weer niet, maar hoe een simpele ambtenaar onze binnenkomst in Mexico wist te vergallen, was toch wel weer exemplarisch voor de willekeur van een geuniformeerde. […]
