We gaan nog even door!

Sinds we deze website hebben, is het min of meer gebruikelijk, dat we het jaar afsluiten met een wenskaart. Daar was het begin november, toen het laatste verslag de lucht inging, nog een beetje vroeg voor. Om de traditie toch in stand te houden, hierbij het allerlaatste verslag van 2019, een jaar wat ons qua reizen weer veel heeft gebracht, maar waar we toch ook nog steeds een vieze nasmaak hebben van die Colombiaanse bureaucratie. Had die niet een spaak in ons wiel gestoken, dan had ons Mannetje nu ergens in Peru gestaan en waren we in januari daar verder gegaan. Genoeg daarover!

Zoals we in ons vorige verslag al meldden, hebben we de afgelopen maanden duidelijk op twee gedachten gehinkt. Of eigenlijk waren het er wel drie! De vliegtickets naar NAM waren in een opwelling gekocht en de auto stond te koop. Maar wat ga je twee maanden in Namibië (NAM) en Zuid-Afrika (ZA) doen zonder eigen vervoer? Een camper huren is een optie, maar dan praat je voor een periode van twee maanden al gauw over een bedrag van vijf cijfers voor de komma. Verschepen is goedkoper, zelfs als je in april zou besluiten om hem weer op de boot terug te zetten. Ter plekke iets kopen dan? Met wat lokale hulp moet het zeker lukken om een betrouwbare auto te vinden. We hadden al een mooi “bakkie” op het oog, zoals ze een pick-up daar noemen, een gebruikte Nissan N300 met dubbele cabine. Maar tweedehands caravans of campers zijn in NAM nauwelijks te koop, dus moet je daarvoor naar ZA, terwijl we in Windhoek, de hoofdstad van NAM aankomen. Maar om een caravan of camper te kopen, zonder dat je hem in het echt gezien hebt, is natuurlijk niet zo eenvoudig. Onze mede-woestijnreizigers Klaus en Gisela hebben onlangs nog een slechte ervaring opgedaan in Australië. En als je er al een vind, dan moet je hem nog inrichten naar je eigen smaak en wensen. Ook een mogelijkheid is om een auto te huren en dan via hotels en B&B’s te reizen. Maar twee maanden lang in restaurants eten en ’s avonds weer bij vreemden aan te schuiven, nee, dat leek ons ook weer niet zo aantrekkelijk. Toch hadden we uit een van die opties moeten kiezen als de verkoop was doorgegaan, maar toen de op dat moment enige serieuze kandidaat het af liet weten, hebben we de knoop doorgehakt: we verlengen ons “From here to ….?” avontuur nog voor onbepaalde tijd. Dat is het dus geworden: we hebben voor verschepen gekozen. Tenslotte weten we als geen ander, wat de positieve kanten van ons Mannetje zijn: een echte douche met een normaal spoeltoilet, een ruim aanrecht met een kraan waar een krachtige straal uitkomt, een fatsoenlijk tweepersoonsbed en niet te vergeten, de onafhankelijkheid van een stopcontact! OK, hij mag dan wat minder comfortabel zijn tijdens het rijden en niet zo snel zijn als onze 180 pk Dethleffs, haast hebben we natuurlijk niet. Hoewel al onze plannen uiteraard afhangen van onze gezondheid, is het de bedoeling, dat we de auto in ZA achterlaten en hem ieder jaar voor kortere of langere tijd gaan gebruiken als “overwinteringshuis”.

De boot

Toen dat besluit eenmaal genomen was, werden we nog druk. Klusjes, die niet echt noodzakelijk waren voor de verkoop, moesten nu natuurlijk nog wel even gebeuren.

Bij ReklaOost wordt de bijgewerkte wereldkaart aangebracht

Ook verbeteringen, die we op ons lijstje hadden staan, werden zoveel mogelijk gerealiseerd, maar de grootste bottleneck werd uiteindelijk toch de verscheping. Het duurde behoorlijk lang voordat we duidelijkheid kregen over het vaarschema en toen het bekend werd, werd het met al die vrije dagen aan het eind van het jaar, kort dag. Omdat voor mij heel verrassend, de douane in Antwerpen al een Carnet de Passages wil zien, moest die ook via een versnelde procedure bij de ADAC in München aangevraagd worden. Gelukkig is het allemaal op tijd gelukt en zo kan het zijn, dat we morgen, 24 december, de auto naar Antwerpen brengen. De 30^ste vertrekt dan de MV RCC Europe met hopelijk ons Mannetje aan boord om volgens plan de 21^ste in Walvisbaai, NAM aan te komen. Wij arriveren op zaterdag 25 januari in Windhoek, zodat we normaal gesproken de auto op maandag de 26^ste kunnen afhalen.

Of dat allemaal volgens plan verloopt, lezen jullie dan wel in ons volgende verslag.

Rest ons voor nu alleen nog maar onze wenskaart, die zoals gebruikelijk weer gebaseerd is op een foto van het afgelopen jaar, gemaakt in het verrassend mooie Albanië.