Grenzeloos of grenzenloos, dat was even de vraag. En zie, terwijl ik dit typ zet de spellingschecker een rode streep onder grenzenloos. Het voorstel is om er grenzeloos van te maken. Ik heb het opgezocht, maar grenzenloos is juist voor wat ik ermee aan wil geven en dat is, dat we in de nabije toekomst geen grenzen meer met ons Mannetje gaan passeren. Een grenzenloze reis dus. Kijk, daar komt dat rode streepje weer. […]
Dit keer zit het helaas weer eens tegen. Onze FB-vrienden zijn al op de hoogte van onze malheur, maar ik zal het hier toch ook nog even memoreren, al was het alleen maar voor onszelf, als we later, zittend achter de geraniums, terugkijken op onze reizen. Dan zeggen we ongetwijfeld iets in de trant van: “O ja, dat was toen in Belize!” […]
Hé, dat is snel! Nu alweer het volgende verhaal? Jazeker, dat is om te voorkomen, dat het de volgende keer een veel te lang verhaal gaat worden. […]
Drie weken zijn alweer voorbij sinds we Nederland verlieten en om die reden, past een verslag wel in de traditie om iedere twee, drie weken een bericht de wereld in te sturen. Meestal valt er dan ook wel genoeg te vertellen, maar als je vertrekt met het voornemen om er een “echte” overwinteringsreis van te maken, dan wordt het anders. Dan wordt het een reis zoals zo vele Nederlanders doen als ze gaan overwinteren in Spanje en dan gewoon hun huishouding tijdelijk verplaatsen naar een andere omgeving. Dan gaan de dagen ook meestal rimpelloos voorbij en is het zeker niet de moeite waard, om daar verslag over te doen. Dat is nu precies waar ik op dit moment tegenaan hik. Heb ik wel wat te vertellen? Adel verplicht, zo luidt het gezegde, dus daarom toch een verslag. […]
Zelfs na twee weken ligt deze nog vers in de herinnering: de “Entrada de Mexico” geheel vrij naar het liedje uit lang vervlogen tijden “Entrada de Bilbao” van José Feliciana. Toen ik het opzocht bleek “entrada” in het liedje voor oorlog te staan en zo erg was het nu ook weer niet, maar hoe een simpele ambtenaar onze binnenkomst in Mexico wist te vergallen, was toch wel weer exemplarisch voor de willekeur van een geuniformeerde. […]
Het was een gebruikelijke opmerking in vroeger tijden, als mensen na hun werkzame leven niets anders meer deden, dan uit het raam staren, vanachter een vensterbank gevuld met geraniums. Het enige vertier bestond uit het kijken naar de voorbijgangers, meestal dezelfde mensen uit de straat. […]
Op 12.000 meter hoogte en nog 13 uur vliegen voor de boeg, bedenk ik me, dat ik meteen wel aan een verslag kan beginnen, want als we thuis zijn zal er ook niet veel van komen. Dan wacht weer een drukke agenda. Nou ja, voor een pensionado welteverstaan. […]
Het kostte me dit keer meer moeite dan anders om een passende titel te bedenken voor deze aflevering. Moet ik überhaupt nog wel een verhaaltje de wereld in sturen van een min of meer normale vakantiereis, die iedereen kan maken? Hoort dat nog wel thuis in de “From here to ….?” reeks? Die was toch immers afgesloten? Tja, dat is het nou juist. De afgelopen reis heeft ons aan het denken gezet en hoewel de uitkomst nog niet helemaal zeker is, beginnen we steeds meer te neigen naar een vervolg van het reizen met ons Mannetje en als zodanig past dit verhaal toch wel in die reeks. Heintje Davids is er niks bij! Voor de jongeren onder ons: Heintje was een zangeres, die iedere keer haar definitieve afscheid aankondigde, maar dan toch weer het toneel opging. Dat heeft ze heel lang vol gehouden…..
In december 2017, toen we met Kerstmis met z’n allen naar de Kaapverdische Eilanden gingen, heeft Bregje de familieapp met die naam aangemaakt. Sindsdien gebruiken we die app nog steeds om familie-weetjes uit te wisselen. Omdat dat samenzijn zo goed beviel werd het plan opgevat om te gaan sparen voor een volgend uitstapje. Hoewel de afstand best wel groot is voor een vakantie van slechts negen dagen, werd unaniem besloten, dat het Zuid-Afrika moest worden. […]
Het laatste bericht van dit jaar bestaat vooral uit een kerstkaart, waarmee ik normaliter een bericht afsluit. Meestal gebruik ik een mooie foto van iets wat we in het afgelopen jaar hebben gezien of hebben meegemaakt. Met die traditie breken we, omdat we met bijgaande foto ook iets willen symboliseren. […]
